การทำลายข้อมูลคอมพิวเตอร์ภายใต้พระราชบัญญัติ ว่าด้วยการ กระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๖๐

ผู้แต่ง
จอมพล พิทักษ์สันตโยธิน และ กฤษฎา แสงเจริญทรัพย์

บทคัดย่อ

พระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ (ฉบับที่ ๒)
พ.ศ. ๒๕๖๐ นำความเปลี่ยนแปลงที่สำคัญมาสู่กฎหมายเกี่ยวกับอาชญากรรมไซเบอร์ที่
บังคับใช้อยู่ในประเทศไทยหลายประการ หนึ่งในประการที่ สำคัญ คือหลักกฎหมาย
ใหม่ที่ให้อำนาจแก่ศาลไทยในการสั่งให้ ทำลายข้อมูลคอมพิวเตอร์ที่ผิดกฎหมาย
บทความนี้มุ่งที่จะวิเคราะห์เชิงวิพากษ์หลักกฎหมายใหม่นี้ซึ่งบัญญัติไว้มาตรา ๑๖/๑
และมาตรา ๑๖/๒ โดยตั้งข้อโต้แย้งว่าแนวคิดเรื่องการทำลายข้อมูลคอมพิวเตอร์ที่ผิด
กฎหมายดังที่กล่าวมานี้เป็นคนละแนวคิดกับเรื่องของสิทธิที่จะถูกลืม (the right to be
forgotten) หรือสิทธิในการลบ(the right to erase) ตามGeneral Data Protection
Regulation (GDPR) ของสหภาพยุโรป นอกจากนี้บทความนี้ต้องการที่จะชี้ให้เห็นถึง
ประเด็นสำคัญอื่นๆที่เกี่ยวกับการตีความตัวบทกฎหมายและการบังคับใช้ของมาตราทั้ง
สองนี้ เช่น “คำพิพากษา” “การเผยแพร่โฆษณาคำพิพากษา” และ“การทำลาย
ข้อมูลคอมพิวเตอร์”

คำสำคัญ

กระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์, การทำลายข้อมูลคอมพิวเตอร์, สิทธิ ที่จะถูกลืม, การตีความและการบังคับใช้กฎหมาย