การจัดการท่องเที่ยวของชุมชนภูมิปัญญาผ้าทอพื้นถิ่นในกลุ่มจังหวัดร้อยแก่นสารสินธุ์

ผู้แต่ง
ชัยธวัช ศิริบวรพิทักษ์

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สำรวจบริบททั่วไปและประเมินความพร้อมและศักยภาพ 2) การวางแผนจัดการการท่องเที่ยว 3) เสนอแนะแนวทางจัดการการท่องเที่ยวของชุมชนภูมิปัญญาผ้าทอพื้นถิ่นในกลุ่มจังหวัดร้อยแก่นสารสินธุ์ให้เป็นแหล่งท่องเที่ยว กลุ่มตัวอย่างคือนักท่องเที่ยวที่จับจ่ายสินค้าและบริการ   หม่อนไหมในชุมชนจังหวัดร้อยแก่นสารสินธุ์ การเลือกกลุ่มตัวอย่างการเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง ( Purposive  sampling ) เป็นการเลือกกลุ่มตัวอย่างโดยพิจารณาจากการตัดสินใจของผู้วิจัยเอง ลักษณะของกลุ่มที่เลือกเป็นไปตามวัตถุประสงค์ของการวิจัย การเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจงต้องอาศัยความรอบรู้ ความชำนาญและประสบการณ์ในเรื่องนั้น ๆ ของผู้ทำวิจัย จำนวน 400 คน จากศึกษาพบว่าในปัจจุบันชุมชนที่ท้อผ้าพื้นถิ่นยังคงมีการทอผ้าโดยใช้ภูมิปัญญาแบบดังเดิมเป็นส่วนมาก ชุมชนยังไม่เข้าใจถึงการจัดการท่องเที่ยวดีนัก ยังไม่เข้าใจว่าการท่องเที่ยวกับการทอผ้านั้นสามารถบูรณาการได้อย่างไร หากจะมีการท่องเที่ยวในชุมชนคงจะเป็นเพียงการชมเท่านั้น ซึ่งการจะทำให้เกิดความสร้างสรรค์โดยนักท่องเที่ยวมีส่วนร่วมกับเจ้าของวัฒนธรรม ชุมชนยังไม่เกิดความเข้าใจและไม่ยอมรับ สำหรับวางแผนการจัดการการท่องเที่ยวที่เหมาะสม ไม่กระทบต่อวิถีชีวิตการทอผ้าของชุมชน โดยการรณรงค์ให้กลุ่มเยาวชนที่ไม่มีบทบาทในการทอผ้ามีส่วนร่วม มีอำนาจในการบริหารจัดการการท่องเที่ยว จะทำให้ชุมชนเกิดการยอมรับการท่องเที่ยวมากขึ้น ซึ่งการเลือกแกนนำต้องเลือกจากผู้ที่น่าเชื่อถือในชุมชน ผู้ที่มีบทบาทเป็นอย่างมากในงานเทศกาลต่างหรือเป็นที่เคารพ ทั้งนี้ต้องไม่ใช่ผู้นำที่ได้มาจากการเลือกตั้งจะเป็นการดีที่สุด สำหรับปัจจัยด้านความพร้อมและศักยภาพของชุมชนสามารถสรุปได้ว่าระดับความคิดเห็นของประชาชนผู้ทอผ้าที่มีค่าเฉลี่ยมากที่สุดนั่นก็คือด้านการมีส่วนร่วมของคนในชุมชนมีความคิดเห็นในระดับมาก (= 3.83) รองลงมาคือด้านความพร้อมของชุมชนมีความคิดเห็นในระดับมาก (= 3.57) ส่วนข้อที่มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุดคือด้านสิ่งอำนวยความสะดวกความคิดเห็นในระดับปานกลาง    (= 2.54)

คำสำคัญ

การจัดการท่องเที่ยว ชุมชนภูมิปัญญาผ้าทอพื้นถิ่น กลุ่มจังหวัดร้อยแก่นสารสินธุ์