การศึกษาปรากฏการณ์โควิด 19 ในเพลงไทยร่วมสมัย

ผู้แต่ง
พิมานทิพย์ พลหาญ, สาวิตรี วงศ์วันดี, วรวุฒิ พรหมวิชัย, วิลัยลักษณ์ สุขเหลือง, วันวิสา พรมดี, นิตินัย เที่ยงทัศน์, ภูธเนศ บับพาน, กาญจนา คำแหง, นภัทชวรรณ นนทะศรี,ปกกสิณ ชาทิพฮด

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อวิเคราะห์เนื้อหาของเพลงไทยร่วมสมัยที่ปรากฏในบทเพลงโควิด 19 และ 2) เพื่อศึกษาภาพสะท้อนของเพลงไทยร่วมสมัยที่เกี่ยวข้องกับปรากฏการณ์โควิด 19 โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ ด้วยการเก็บรวบรวมข้อมูลเพลงไทยร่วมสมัยที่เกี่ยวข้องกับปรากฏการณ์โควิด 19 จากฐานข้อมูลและเว็บไซต์จำนวน 113 บทเพลง แล้วนำเสนอผลข้อมูลด้วยการพรรณนาวิเคราะห์  ผลการวิจัยพบว่า เนื้อหาของเพลงไทยร่วมสมัยที่ปรากฏในบทเพลงโควิด 19 ประกอบด้วย 1) เนื้อหาในด้านความรัก 2) เนื้อหาด้านวิถีชีวิต 3) ด้านเหตุการณ์ในชีวิตประจำวัน 4) ด้านเศรษฐกิจ 5) ด้านการรณรงค์ป้องกัน และ 6) ด้านการปลอบประโลม การให้กำลังใจ การผ่อนคลาย และลดความตรึงเครียด และการใช้ภาษาในเพลงไทยร่วมสมัยที่ปรากฏในบทเพลงโควิด 19 พบว่า มีการใช้คำ ได้แก่ การเล่นเสียงสัมผัสสระ และพยัญชนะ ใช้การเล่นคำ ใช้การซ้ำคำ และการใช้โวหารภาพพจน์ ได้แก่ การใช้อุปลักษณ์โวหาร การใช้อุปมาโวหาร การใช้บุคลาธิษฐาน การใช้อติพจน์ และการใช้สัญลักษณ์ ส่วนภาพสะท้อนที่ปรากฏในเพลงไทยร่วมสมัยในบทเพลงโควิด 19 พบว่า มีภาพสะท้อนในด้านการเสียดสีสังคม และความเหลื่อมล้ำทางสังคมหลายด้าน ได้แก่ 1) ความเหลื่อมล้ำด้านการเข้ารับบริการสาธารณสุข 2) ความเหลื่อมล้ำด้านสวัสดิการ และ 3) ความเหลื่อมล้ำด้านการอุปโภคบริโภค โดยความเหลื่อมล้ำที่พบในเนื้อหาเพลง ได้สะท้อนถึงปัญหาที่ประชาชนส่วนมากได้รับผลกระทบจากการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด 19  แต่ไม่ได้รับการเยียวยาจากรัฐบาลได้อย่างทั่วถึง จึงเกิดความเหลื่อมล้ำทางสังคม ผู้ประพันธ์จึงได้นำปัญหาความเหลื่อมล้ำที่เกิดขึ้นในช่วงสถานการณ์โควิด 19 ที่กำลังแพร่ระบาดในปัจจุบัน มาสอดแทรกในเนื้อหาของเพลง เพื่อเป็นตัวแทนของประชาชนในการบอกถึงปัญหาที่ต้องการให้ทางภาครัฐช่วยเหลือ และเยียวยา

คำสำคัญ

ปรากฏการณ์โควิด 19 / เพลงไทยร่วมสมัย / ภาพสะท้อนของเพลงในสังคมไทย